witamina C na zapalenie pęcherza moczowego

Witamina C a zapalenie pęcherza

Problemy związane z pęcherzem i oddawaniem moczu niezwykle często wymagają stosowania leków. Istnieje przekonanie, że stosowanie witaminy C może być pomocne w zwalczaniu występujących dolegliwości. Jak to wygląda w praktyce? Czy witamina C ma rzeczywiście pozytywny wpływ na ograniczenie stanu zapalnego pęcherza?

Przyczyny i objawy zapalenia pęcherza

 

Rozwój infekcji pęcherza i dróg moczowych dotyka znacznie częściej kobiet, choć problem ten nie jest obcy mężczyznom. Występowanie zakażenia bakteryjnego cewki moczowej może nastąpić wskutek rozmaitych czynników:

  • podeszłego wieku
  • przeziębienia pęcherza
  • stosowania ciasnej bielizny
  • korzystania z publicznych toalet
  • różnych postaci nietrzymania moczu
  • długotrwałego leczenia antybiotykami
  • przerostu gruczołu krokowego (prostata)
  • nieprawidłowej higieny okolic intymnych
  • stosunku płciowego bez zabezpieczenia lub współdzielenia gadżetów erotycznych

Stan zapalny pęcherza moczowego daje charakterystyczne objawy m.in. nieustanne odczucie parcia na mocz, częste i/lub niekontrolowane oddawanie moczu z bólem i pieczeniem czy ból okolicy spojenia łonowego. Chorym może też towarzyszyć gorączka, wymioty i dreszcze.

Rola witaminy C w zapaleniu pęcherza

 

Witamina C to jeden z najsilniej działających antyoksydantów. Dzięki neutralizowaniu reaktywnych form tlenu (zwanych potocznie wolnymi rodnikami) zapewnia komórkom optymalną ochronę przed niebezpiecznym stresem oksydacyjny, a także zwiększa odporność organizmu wobec aktywnego stanu zapalnego. Ponadto witaminie C przypisuje się korzystny wpływ na sam mocz – kwas askorbinowy może powodować jego zakwaszanie, co nie jest korzystne dla chorobotwórczych bakterii i dzięki temu następuje ograniczenie ich dalszego rozwoju oraz progresji schorzenia.

Warto jednak wiedzieć, że w przypadku stosowania witaminy C należy zachować ostrożność. Choć witamina wydaje się całkowicie bezpieczna, to w trakcie problemów z pęcherzem i podczas terapii chorób dróg moczowych należy pamiętać o kilku istotnych kwestiach:

  • wiele osób wykorzystuje w trakcie leczenia furaginę – w trakcie jej stosowania trzeba ograniczyć użycie dużych dawek witaminy C, która potęguje toksyczne działanie furaginy
  • wysokie dawki witaminy C sprzyjają zwiększonej absorpcji szczawianów, co niestety zwiększa ryzyko rozwoju kamieni nerkowych (zwłaszcza u mężczyzn)

Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby użycie witaminy C połączyć z innymi sposobami walki ze zmianami zapalnymi pęcherza m.in. ziołowymi nasiadówkami, stosowaniem specjalistycznych płynów do higieny intymnej, zwiększonego picia wody w celu nasilenia oddalania moczy czy spożycia naparów na bazie roślin i ziół (np. mnisze lekarski, pokrzywa).

Witamina C w zapaleniu pęcherza – sięgnij po żurawinę!

 

Zamiast stosować suplementy diety, warto zadbać, aby codzienny plan żywieniowy dostarczał naturalną witaminę C. Najlepszym wyborem okażą się świeże lub suszone owoce żurawiny, która jest bogatym źródłem cennego kwasu askorbinowego. To jednak nie koniec jej zalet! Żurawina jest skutecznym środkiem moczopędnym, który wspiera oddawanie moczu i tym samym gwarantuje solidną pomoc w zakresie oczyszczania nerek. Ponadto żurawina jest cennym źródłem flawonoidów, a zwłaszcza proantocyjanidynów. Wykazują silne właściwości antybakteryjne, wspierają odporność, zwalczają wolne rodniki tlenowe i potęgują proces wydalania chorobotwórczych drobnoustrojów. Żurawinę można spożywać w formie soku, naturalnych owoców bądź preparaty w formie kapsułek.

Inne naturalne źródła witaminy C w diecie na zapalenie pęcherza

 

  • Acerola
  • Dzika róża
  • Czarna porzeczka
  • Natka pietruszki
  • Papryka
  • Warzywa kapustne

 

Bibliografia:

  1. Gryszczyńska A. „Żurawina amerykańska (Vaccinum macrocarpon) – lek na problemy urologiczne.” Urologia – nauka i praktyka 2010, 63: 31-40.
  2. Żylicz Z., Krajnik M. „Sok z żurawin w zapobieganiu i leczeniu zakażeń dróg moczowych u chorych terminalnych. Czy mamy wystarczające dowody, aby wierzyć w jego skuteczność?” Polska Medycyna Paliatywna 2002, 1(2): 85-88.